CC Moore Benelux fish-in @ Waesmeer – Luc De Baets
Een korte impressie
Ik voelde me toch weer een beetje de outsider, die zaterdagochtend om een uur of tien, toen ik op de parking van de zaal waar de VBK meeting al die jaren plaatsvond nog de precieze toegangsweg naar de in Vlaamse karperkringen toch vrij befaamde Waesmeerplas moest zoeken. Ik weet, dat outsider-schap is een trendy cliché waar menig zelfingenomen karpervisser zich dezer dagen graag mee identificeert. Maar in dit geval ging dat dus echt wel op.
Op die parking dus aan een campingbewoner gevraagd om het over te nemen van de navigatie. “Je mag er niet meer vissen,” was zijn onmiskenbaar bitter gesnauwd antwoord. (Another victim of carp fishing.) Was ik zoveel te laat dan?
Een beetje wel. Het CC Moore feestje aan het voor de gelegenheid compleet afgehuurde water was al sinds de vorige middag aan de gang. Dat werd me bij de allereerste blik op het water (toch altijd weer één van de kicks van het vissen!) meteen duidelijk gemaakt. Nog voor ik op de eerste auto’s (ergens onder de watertoren) was gestoten had ik al halt gehouden om via de verrekijker een dril op de overkant te volgen, hierbij getuige van een ongebruikelijk tafereel aan de oevers van dat Waesmeer: Dirk Bouweraerts op de 103 stek (wist ik veel) gebukt en gespannen met een net in zijn handen ter assistentie van zijn compagnon-van-het- moment Marc.
Een pleister … 13,5 kg spiegel, zo bleek.
Dirk in een dienende rol in plaats van met een kromme hengel; het is daar aan dat Waesmeer wel eens andersom, zo werd me verzekerd. 13,5 kg spiegel, zo bleek. Niet louter met het net, maar ook met je ervaring ten dienste van de ander. En zo zorgend voor een pleister op de eerder opgelopen wonde: een ‘betere vis’ met een ‘zachte bek’ … die de nachtelijke connectie met Marc had verbroken.
Hier en daar een paar mensen op een kluitje; het sociale aspect van een fish-in ter harte nemend. Voor mij mooi meegenomen, want na bijna vier jaar zonder veel contacten in een stil achterafkamertje van het CCM gebeuren (eigen keuze) was het hoog tijd om tussen dat schoon volk (een grove veralgemening) van het CC Moore Benelux team en mij wat ijs te smelten en afstand te slechten. En gezelligheid maakt integratie altijd makkelijker.
Kijk, kijk: daar ligt een lijk …
Onder het motto ‘een reputatie verlies je als je niet je best doet om ze in stand te houden’ lag ene R. op dat enigszins gevorderd uur van de dag nog plat op de buik op ‘iemands’ bedchair onder Gods blote hemel en vertoonde slechts bij nadrukkelijke aanmaning enig teken van leven. Had zichzelf de avond voordien intensief gesoakt en was naar eigen zeggen nog niet aan het optuigen van de hengels toegekomen. Ik had ‘m bij de eerste aanblik ook niet meteen met vissen geassocieerd, moet ik zeggen …
Gezelligheid bevordert integratie … en Mike zag dat het goed was.
Langslopen, een praatje maken. Leuke en bij wijlen ook interessante gesprekken. Bijvoorbeeld over hoe je dit type water het best aanpakt, bij een sessie als deze van 48 uur, zo zonder gebruik te kunnen maken van een dieptemeter, zonder voorbereiding of al te veel wetenschap van wat er momenteel aan de hand is en wel ‘loopt’ of totaal niet. Of over rigs, haken, zachte bekken, en erger nog: over zachte bekken in een water als dit met nogal wat verborgen obstakels, en waar dat op termijn uiteindelijk toe leidt, namelijk ernstig beschadigde zachte bekken – en dus nog meer lossers. En over het impact hierop van systemen waarbij steeds op inhaken in de onderlip wordt gemikt, omdat dit nu eenmaal vanzelfsprekend geworden is en dus per definitie zo ‘hoort’. En hoe je het dan beter wel aanpakt. Enzovoort.
De kapitein bakt er iets van
Tegen de late namiddag heerste er een gezellige drukte in het ‘basiskamp’; de linker bosstek waar Mike en Ivan hun onderkomen en hun hengels hadden staan. Teamkapitein Ivan had zich nog maar eens voor ons uitgesloofd: we werden er getrakteerd op een heerlijke barbecue en gekoelde drank, waarbij hij op zijn eentje de hele organisatie en al het werk voor zijn rekening nam – en voor een zo grote groep heeft dat ook echt wel iets te betekenen. In naam van ons allen: bedankt, Ivan!
Tjalle, Vik, Nick en Rupert … als vliegen om een pot sweetener.
Kort daarop geschiedde gerechtigheid. Dirk, Marc, Humphrey en Patrick waren nog nasmakkend en mondvegend al naar hun stekken teruggestapt, maar alle anderen waren er getuige van hoe Ivan voorzichtig maar deskundig de dril van een 16,4 kg spiegel tot een goed einde bracht. Iedereen opgetogen! Af en toe heeft iemand een vis namelijk ook écht verdiend.
Vet verdiend …
… en iedereen opgetogen!
De uitspraak van de dag kwam van Kodi, de zestienjarige dochter van de minzame Mike Brown: “This place is overrated.” Die meid heeft gevoel voor humor, want de context en de timing van haar uitspraak deden me in luid lachen uitbarsten. Een lelijk water is het niet, dat Waesmeer, maar als je even niet zoals de meeste andere aanwezigen daar denkt in termen van de karpers die er rondzwemmen, en je neemt die hoop boeien, het verslepen ervan en het waterski-intermezzo mee in overweging, en als je dan ook nog weet in welke streek van Engeland zij en haar vader wonen en hoe verstillend mooi het daar wel niet is … Wil je begrijpen hoe een ander de dingen ziet, dan moet je door hun bril bekijken wat onze wereld biedt.
Afdruip
Om half één ’s nachts schopt Mike (niet de elegantst geschoeide van het gezelschap) de aanzienlijke bak heerlijke borrelnootjes om. Ze belanden in de na al die jaren door menig onwelriekend karpervissersvoet aangestampte aarde nog wel. Hij moest namelijk op dat uur per se nog een beetje asociaal gaan doen door midden in het gezellige basiskamp alsnog die tweede hengel te gaan uitgooien … Get your priorities right, man! Hij probeert het daarna goed te maken door me een lamp te lenen waarmee ik mijn auto ginder op de overkant ergens terug kan vinden zonder onderweg tegen al te veel dingen aan te lopen. Die krijgt hij weldra terug, want we hebben plannen gemaakt. Minstens één vriend erbij. Dat noem ik een goed bestede dag.
CC Moore Benelux … het is geen collectief van geroemde schrijvers, fotografen, photoshoppers en aandachtzoekers. Gewoon een groep meer dan degelijke karpervissers. Genietbaar en zonder kapsones. En in deze tijden van geschreeuwde superlatieven, teveel kleurverzadiging en zelf aangestoken schijnwerpers is dit een eerbare verdienste. Ik ben blij dat ik alvast een paar van hen wat beter heb leren kennen. Wordt vervolgd, want als ik me bij zo’n volgende fish-in dan wél een volledig weekend kan vrijmaken vis ik gewoon mee.
De kapitein toonde ons ook nog eens hoe het moest, door als enige drie karpers te vangen.
De feiten (Ivan en Luc)
De eerste genodigden kwamen op vrijdag rond de middag aan, de rest bleef in de loop van de namiddag binnendruppelen.
Er was voor gekozen om vooraf zoveel mogelijk over het water verspreide stekken aan te duiden en die telkens door een duo te laten bevissen. Dat zorgde voor wat meer gezelligheid en tegelijk wat extra open ruimte tussenin. Sommigen kropen echter dichter bij elkaar, vooral rond een stek waar een krat bier en wat sangria gekoeld stonden. Hierdoor bleef wel de hele westzijde van het water onbevist. But who cares.
Dirk, de enige deelnemer met een vergunning voor het Waesmeer, adviseert om voornamelijk met boilies te voeren en vissen. Zelf maakt hij daar voornamelijk gebruik van zijn favoriet: Live System (danst onder water op en neer) boilies in de maten 18 tot 24 mm.
Actie, graag!
Vrijdag:
– 10,6 kg schub voor Ivan (snowman: Odyssey XXX boilie en Silent Assasin pop-up)
– 11,6 kg spiegel voor Michel (Live System boilie)
Vrijdagnacht:
– Filiep verspeelt een karper. Aan de andere kant van dezelfde stek vangt ‘Mr. Pink Socks’ Phil een paar brasems, op zelf gecreëerde, wat te zacht uitgevallen boilies.
– Marc lost een ‘betere vis’.
– Humphrey vangt steuren van 6,5 en 11,5 kg en wat later ook een 10kg+ karper, alle op Equinox boilies.
Zaterdag:
– Marc vangt dus een 13,5 kg spiegel.
– Filiep krijgt een herkansing, maar de haak verliest weer zijn grip.
– Nick vangt een zeelt, en een mooie. En om me te jennen weigert men mij te vertellen met welke boilie! F… y..!
– Ivan vangt zijn 16,4 kg spiegel (voer: gesoakte Equinox ballen, aas: Equinox cork dust wafter)
– Patrick vangt een 14,2 kg schub (Equinox boilie)
– Mike vangt een steur die denkt dat hij een dolfijn is, hij buitelt erop los (de steur)
– Humphrey landt een van de twee steuren die hij ook de nacht ervoor had. Was bijna onvermijdelijk dat het om een dubbelvangst ging, want er zouden op die 18 hectare maar vier steuren rondzwemmen! Suckers for the Equinox!
Phil landt een buitelaar voor Mike. Suckers for the Equinox!
Zaterdagnacht:
– Zeven maal actie bij Phil; zes maal gevolgd door veel slijm en ook een keertje door een jeugdige karper
– Vermoedelijk: Remon en Anouk op de helft van hun 2-persooonsbedchair onder een dicht bladerdak.
Zondagochtend:
– Dirk had een 16,6 kg schub die niet op de foto wou … de Waesmeer Houdini ! Tip: aan zo’n sling zitten niet enkel korte stukjes klittenband, maar ook een rits!
En omdat het voor hem dat weekend op zijn thuiswater helemaal niet wou meezitten loste hij ook nog eens twee vissen die hij had zien rollen en die hij had aangeworpen met een chod rig. Good angling wordt niet altijd beloond.
– Ivan trok een streep onder het weekend met zijn derde karper; een 6,5 kg visje, eens te meer op een Equinox.
Dirk speelde een thuiswedstrijd maar vergat te ritsen … En sinds kort heeft hij nu ook goede haken voor het ‘chodden’.
Meanwhile, somewhere down there …
– “Ik zat er toch wel weer eventjes met mijn scheve bek aan vast jong.”
– “Zo’n kantelend smoelprikkertje? Ach wat, dat blijft bij jou toch niet meer zitten. Jij gaat een rustige oude dag tegemoet; je kan zonder zorgen alles vreten wat je maar wil.”
– “Gelukkig maar, want dat wat er dit weekend allemaal lag vond ik wel lekker, zeg!”
Waren er bij:
Ladies: An, Anke, Anouk en Kodi .
Gentlemen: Vik Debouvere, Filiep Reynaert, Philippe (Phil) Haldermans, Humphrey Bauters, Tjalle Rooderkerk, Rupert Wouters (bij momenten) , Remon De Zeeuw, Michel Moeskops, Dirk Bouweraerts, Marc D’haene, Nick Van Dooren, Patrick Rambelje, Mike Brown, Ivan De Ridder.
Zaten thuis te wenen omdat ze er niet bij konden zijn: Nikki Menke, Richard van der Wal en Kees Nagel.
