BTW Revealed: Karpers tot 30 (!) kilo op Saint Jeanvrin van The Carp Specialist

Kans maken op een recordkarper van dertig kilo op één van de mooiste betaalwateren van het land van stokbrood en wijn? Dat móet je wel triggeren! De interesse van Barry Jansen was in ieder geval direct gewekt en reisde daarom af naar Saint Jeanvrin om de proef op de som te nemen op dit prachtige betaalwater van The Carp Specialist!

Barry Jansen aan het woord: Het is de eerste dag van oktober, als ik heel vroeg in de ochtend naar Saint Jeanvrin rijd. Saint Jeanvrin is een water van The Carp Specialist dat vroeger bekend stond onder de naam Castle Lakes. De familie die het water in beheer heeft gekregen, heeft de naam teruggebracht naar de oorspronkelijke naam. Het water heeft haar naam dan ook te danken aan het dorpje dat er aan grenst. Bekijk hieronder een toffe video van The Carp Specialist over het mooie betaalwater!

Video

Saint Jeanvrin ligt in het centrale gedeelte van Frankrijk, ten noordoosten van de stad Limoges. Eén van de weinige steden op aarde waar een werkwoord van is afgeleid, te weten ‘limoger’, wat ‘ontslaan’ of ‘afwijzen’ betekent. Ik hoor je denken: “Wat spreekt die Barry toch zijn talen, hij lijkt potverdikke Ivo Niehe wel”. De waarheid is echter dat ik niets van Frankrijk weet, laat staan de Franse taal. Los van de wateren dan waarop ik heb gevist. Ik heb dit grappige weetje van een Franse collega die ik daags voor vertrek aan de telefoon heb en dit met me deelt. En ik dacht, het is ook wel leuk om dat met jullie te delen.

Een regenachtig maar warm begin

Het regent pijpenstelen onderweg, maar desondanks is het behoorlijk warm voor de tijd van het jaar. De temperatuur ligt ondanks de regen zo rond de negentien graden en volgens Weeronline koelt het ’s nachts maar af tot vijftien graden. Dat is volgens mij best uitzonderlijk voor deze periode. Ik zit op stek veertien die aan de zuidkant van het water ligt. Samen met stek dertien en stek ‘nul’ zijn dit de stekken die je alleen maar op een fatsoenlijke manier met de boot kunt bereiken. Je kunt er in principe te voet naar toe maar omdat je met je spullen door een wei met hoog gras moet, is dit alleen voor de doorgewinterde militair te doen en dat ben ik overduidelijk niet.

Google Translate

Ik kom rond de middag aan bij het water, waar ik vriendelijk wordt ontvangen door Sandrine, de vrouw van de familie die het water beheert. Onder het genot van een koffie vertelt ze me het één en ander over het water. Het is een gesprek waarbij we allebei vaak moeten terugvallen op Google Translate omdat ze niet zo goed de Engelse taal beheerst en ik op mijn beurt de Franse taal. Met de nodige hulp komen we toch een heel eind. Ze vertelt me dat het water zeventien hectare groot is en er een nieuwe uitzetting van karpers heeft plaatsgevonden. Tom, een Engelse visser die hier al jaren vist en zich ondertussen in het gesprek heeft gemengd, vertelt dat het water sindsdien aardig is veranderd.

Vroeger werd er voornamelijk karper gevangen op stek elf en was het moeilijk om ze te vangen op de andere stekken. Echter doordat er nieuwe vis is uitgezet, zijn de karpers veel meer gaan rondtrekken en kun je ze op alle stekken goed vangen. De karpers worden in de winter gevoerd met pellets en ze maken een indrukwekkende groeiratio door. De grootste karper had bij de afnetting van 2020 het immense gewicht van dertig kilo. Tom beweert echter dat deze magische grens gemakkelijk zal worden overschreden als de vis weer wordt gevangen. Ik kan dus niet wachten om te beginnen met deze bewering te bevestigen!

De wolf, de geit en de kool

Ik rij door de poort het terrein op waar ik eerst een kleiner water passeer alvorens bij het grotere water te komen waar ik moet zijn. Het is nog steeds hondenweer met erg veel buien en ik wacht in de bus tot het eerste droge moment. Dit zal volgens Buienradar niet lang duren. Het zal nog een hele puzzel worden om te bepalen hoe en in welke volgorde ik mijn spullen droog naar de overkant krijg. Het lijkt wel op de puzzel van de man die met de wolf, de geit en de kool de rivier moet oversteken.

Het lijkt wel op de puzzel van de man die met de wolf, de geit en de kool de rivier moet oversteken.

Ik haal snel de boot van de trailer en vaar naar de overkant met de tent en de spulletjes waarvan het niet heel erg is als deze nat worden. Als de tent staat vaar ik tussen de buien door de rest van de spullen naar de overkant. Aan het begin van de avond zit ik helemaal gesloopt op de boot om met fishfinder en peilstok een idee te krijgen van het bodemverloop. Ik vaar vervolgens met een paar handjes voer mijn hengels uit om maar aan het vissen te zijn. Maar ik weet uit ervaring dat eerst meer feeling met het water krijgen cruciaal is om echt juiste beslissingen te nemen.

Watersense

Op zondagochtend word ik uitgeslapen wakker en is het gelukkig droog geworden. Ik ga, ditmaal uitgerust, het water op om een betere strategie te bedenken en hopelijk wat karpers te spotten. Het water is groen-bruinachtig van kleur en je kunt hierdoor niet ver onder het wateroppervlak kijken. Laat staan dat je de bodem kunt zien. Alles moet via de prikstok en de fishfinder in kaart worden gebracht. Op stek veertien is de bodem over het algemeen vrij vlak van verloop en loopt rustig af naar zo’n twee meter in het midden van het water. Hoe verder je naar het midden gaat, hoe zachter de zanderige bodem wordt en ik voel met de peilstok ook het harde wier wat op veel plaatsen nog op de bodem groeit. Er liggen meerdere lelievelden en dit maakt dat het water ‘zeer carpy’ oogt.

Strategie

Naarmate de ochtend vordert heb ik drie interessante plekken gevonden. Rechts van me heb ik een hengel tegen het lelieveld aan liggen op zo’n één tot anderhalf meter water. De middelste hengel heb ik in het midden met een helicopter rig in de modder liggen. Links van me heb ik op de grens van de hardere naar zachtere bodem de derde hengel neergelegd. Mijn overbuurman Tom, die op stek acht zit, heeft me verteld dat hij zo’n twintig à vijfentwintig kilo boilies op een stek voert. Ik besluit echter om alleen de middelste hengel wat steviger aan te voeren met zo’n vijf kilo Cherry Mania bollen van Grain Baits in verschillende afmetingen en vormen. Op de andere hengels voer ik veel minder en ga ik ook pas meer voeren als daar aanleiding voor is. Ook daar voer ik overigens alleen met zoete boilies omdat ik wil vermijden dat ik met meerval of andere bijvangsten te maken krijg.

Beet!

Op zondagmiddag rond drie uur is het direct raak op de rechterhengel. Ik vang een twaalf kilo spiegelkarper die zich als een ware krachtpatser verzet om met mij op de foto te gaan. Dat beest blijft maar knokken in het water. De rest van de dag blijft rustig helaas. Diep in de nacht is het de middelste hengel die tot leven komt. Deze blijkt zich echter direct vast te hebben gezwommen. Ik spring in de boot en op plek van bestemming blijkt dat de vis is vast gezwommen in het wier op de bodem.

Ik laat de lijn even vieren en dan begint de vis direct weer te zwemmen. Aan mijn lijn zitten wierstengels die de structuur hebben van zachte takken. Ik moet een aantal keer mijn hengel afbreken om de stengels van de lijn te halen. De vis blijkt echter een geduldige rakker en laat me rustig mijn gang gaan. Ik schuif vervolgens vrij eenvoudig mijn net onder de vis en zie dat ik de tweelingzus van de karper die ik eerder heb gevangen in het net heb liggen, maar ook deze is meer dan welkom. Even vlug op de foto, hengeltjes weer terug uitvaren met de voerboot en op naar de volgende!

Taaie omslag

Echter, ik word op maandagochtend wakker zonder nog iets te hebben gevangen. De wind is ondertussen van zuidwest naar het noordoosten gedraaid en dat blijkt voor de vangsten niet echt geweldig te zijn. De hele maandag zit ik geconcentreerd te kijken of ik karper zie rollen, maar ze verraden zich niet door boven water te komen en al zeker niet door te bijten. Ik heb even via sms contact met de Engelse overbuurman Tom en die blijkt sinds mijn aankomst zaterdag, alleen een vis te hebben verspeeld in het wier. Ondanks de goeie start is het dus tot nu toe best taai. Ik kijk op de weerapp en zie dat de wind weer gaat draaien. Ook de temperaturen gaan oplopen tot zo’n 26 graden op woensdag en de rest van de week blijft lekker warm en droog. Ik ben benieuwd wat dat gaat doen met de vangsten. Op dinsdagochtend word ik wakker zonder ook maar een stootje op één van de hengels te hebben gehad.

Verkassen of toch niet?

Ik vind twee karpers in drie nachten erg mager en zie al twee dagen geen enkele activiteit van karper op mijn stek. Echter ’s nachts hoor ik ze ver achter in de hoek richting stek elf wel springen. Daarom is het besluit gauw genomen om op dinsdagochtend daar een kijkje te nemen. De stek is nog vrij en ik zou daar dus eventueel naar toe kunnen verkassen. Ik draai de hengels in en vaar er rustig naartoe. Daar aangekomen zie ik direct meer activiteit van karper dan op de vorige stek. Het is hier veel ondieper en misschien komt het door het warme weer dat veel karpers in deze kom blijven hangen.

De weersvoorspellingen van de komende dagen zijn dat het warm en droog blijft en het zou zomaar kunnen zijn dat ze hier blijven hangen. Het is en blijft natuurlijk een gok, want de wind is erg veranderlijk en de luchtdruk verre van constant en ik weet niet wat voor invloed deze hebben op het trekgedrag van de karper. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat ik naar stek elf verhuis en dat de karpers zich in tegenovergestelde richting naar stek veertien verplaatsen. Na rijp beraad met mezelf besluit ik om te verkassen naar stek elf en daar mijn geluk te gaan beproeven.

Eindelijk actie!

Als de spullen zijn overgevaren ga ik eerst op zoek naar geschikte plekken om te vissen. Ik heb vissen zien springen in de lelies aan de overkant, maar daar ligt een behoorlijke hoeveelheid wier voor. Ik wil er toch echt gaan vissen want daar zit overduidelijk de vis. Tegelijkertijd bedenk ik als ik de hengels in een ‘scud raket opstelling’ zet, dat ik het probleem van het wier grotendeels kan omzeilen. Dat blijkt ook wel want in de nacht van dinsdag op woensdag haal ik daar drie karpers vandaan. Deze voldoen allemaal aan het gemiddelde gewicht van twaalf à dertien kilo. Ik ben echter op zoek naar de grotere exemplaren en besluit om, naast het lelieveld aan de overkant, afwisselend een hengel aan de eigen kant te leggen en in het midden van de ondiepe kom links van me. Die laatste voer ik telkens met kleine hoeveelheid boilies aan en wil daar na een paar dagen op donderdag of vrijdag op vissen. Ik wil dat moment laten afhangen van de hoeveelheid activiteit die ik daar zie.

Onverwachte hectiek

Ik heb het meeste vertrouwen op goede vangsten als de luchtdruk laag zit. De luchtdruk is op woensdag relatief laag en ik verwacht dus overdag wat actie. Het blijft echter opvallend rustig qua aanbeten. De vis draait en springt nog wel maar ze bijten niet. Ik word daar heel onrustig van en ik stel mezelf telkens dezelfde vraag: “Lig ik nog wel goed? Zit het aas er nog wel aan? Heb ik ze argwanend gemaakt omdat ik de karper dril vanaf de boot?” Tegen het donker worden begin ik me enigszins druk te maken omdat de luchtdruk in de loop van de dag is gaan oplopen met als voorspelling een hoogtepunt op 1032 hPa op donderdagmiddag. Het vertrouwen is dan echter op een dieptepunt gekomen en ik ga vertwijfelt de nacht in. Echter de nacht verloopt wederom hectisch met meerdere runs. Alle runs komen van het lelieveld aan de overkant. Eén keer zelfs een dubbelrun en dat is best balen als je alleen bent en op het water zit om een vis te drillen en je één van je andere hengels hoort aflopen.

Een mooi einde

Ondanks de hoge luchtdruk blijft het op donderdag ook overdag doorlopen. Om de zoveel tijd loopt één van de twee hengels bij het lelieveld af en mag ik een karper in het net schuiven. Met uitzondering van één schubkarper vang ik allemaal spiegelkarpers. Stuk voor stuk plaatjes van vissen die allemaal rond de vijfentwintig à dertig pond wegen met een aantal uitschieters boven de dertig pond. Op vrijdag ga ik langzamerhand mijn spullen inpakken want ik wil zaterdagochtend vroeg terug naar huis rijden. Ondanks de geweldige tijd die ik beleef, begin ik mijn gezin te missen.

Ondanks de geweldige tijd die ik beleef, begin ik mijn gezin te missen.

Wanneer Sandrine op vrijdagmiddag met haar tweelingzoontjes op de stek een bezoek komt brengen wordt dat gevoel van gemis versterkt en moet ik moeite doen om geen traantje weg te pinken. Ik vang net voordat het donker wordt nog twee dertig pond spiegels en dat blijkt het laatste wapenfeit te zijn van deze vakantie. Diep in de nacht rijd ik met een tevreden gevoel huiswaarts!

Omgeving

De omgeving is rustgevend en mooi. Je hoort alleen geluiden van vogels en van de loeiende koeien in de aanliggende wei. Dat laatste ben ik als Brabander wel gewend en geeft me écht een gevoel van thuiskomen.

Faciliteiten

De faciliteiten zijn gewoon meer dan dik in orde. Er zijn douches, toiletten, wastafel, koelkast, vriezer en oplaadpunten om je apparaten op te laden. Er is een hengelsport winkeltje waar je vooral aas kunt kopen. Het enige nadeel van dit alles is dat het best ver van de visplekken verwijderd is.

Service en begeleiding

Het team van Saint Jeanvrin komt elke dag even langs om te kijken of je iets nodig hebt. In mijn geval was dat Sandrine die telkens weer geïnteresseerd kwam vragen of ze iets voor me kon betekenen. Om je een voorbeeld te geven: het drijvende houten ponton op stek veertien, waar je je rodpod op kunt zetten, werd aan de kant gehouden door twee dikke ijzeren palen die in de bodem zijn geslagen. Om die ijzeren palen zaten ijzeren kettingen die bevestigd waren aan het ponton. Telkens als ik op het ponton stapte maakte die kettingen een irritant krassend geluid van ijzer op ijzer.

Vooral in nacht gaat dat geluid door merg en been en ik vroeg Sandrine of er misschien iets aan kon worden gedaan. Op zondagochtend staat Sandrine met haar dochtertje voor m’n tent om dit probleem op te lossen. De ijzeren kettingen werden vervangen door stevige touwen en het krassende geluid was weg. Kijk dat noem ik service!

Stekken

De stekken zijn verzorgd en ruim opgezet. De nummering van de stekken vind ik enigszins verwarrend. Een goed voorbeeld hiervan is stek nul die tussen stek elf en dertien in ligt aan de overzijde van het water. Ik denk dat dit een erfenis is vanuit het verleden toen er meer stekken aan het water waren. De nieuwe beheerder heeft dus gekozen voor kwaliteit in plaats van kwantiteit en er daarom een aantal stekken tussenuit gelaten. Die stekken zijn er overigens nog steeds, maar je kunt deze niet meer boeken. Ik had er persoonlijk voor gekozen om de stekken om te nummeren en zo meer duidelijkheid te scheppen voor bij het boeken.

Bestand

Het bestand is goed op orde. Het gemiddelde gewicht ligt op dit moment rond de twaalf à dertien kilo. De meeste karpers die ik heb gevangen waren spiegels en lagen inderdaad in die range met wat uitschieters naar boven en onder. Je kunt je voorstellen als deze karpers over een aantal jaar zijn doorgegroeid wat voor mega bestand aan karper er dan rondzwemt. Ik denk overigens dat je hier niet op hoeft te wachten want het bestand is momenteel al meer dan goed genoeg om je een onvergetelijke week te bezorgen.

Conclusie

• Omgeving – 8,5
• Faciliteiten – 8
• Service en begeleiding – 8,5
• Stekken – 8
• Bestand – 8
• Gemiddeld cijfer – 8,2

Zoals je ziet rolt er uiteindelijk een prachtig gemiddelde uit en daarom wil ik het team nog eens extra bedanken voor hun geweldige inzet en goede zorgen! “Team Saint Jeanvrin, thank you very much for the unforgettable week and all the help and advice. You are doing an excellent job!”

Tot de volgende!

Barry Jansen

Benieuwd en wil je meer info van dit water? Check dan de website van The Carp Specialist! Meer BTW Revealed’s vind je hier!