De Oude Spiegel – Stephan van Hoof
Het water wat ik in dit artikel beschrijf heeft een grote bezetting aan karpers. Zowel schubs als spiegels zwemmen er in dit fraaie, heldere meer. Met slechts een handje vol grote vissen zal het een lastige noot zijn om te kraken. Mijn targetvis, een oude spiegelkarper van rond de 20 kilo heb ik meermaals op foto’s, bij andere vissers, voorbij zien komen en ik besluit dat ze ook de mijne zal worden.
De Oude Spiegel zwemt door mijn kop…
Na in 2008 en 2009 wat dagjes te hebben gevist op het desbetreffende water wordt het in 2010 tijd om er eens vól voor te gaan. Door de informatie over stekken en trekroutes die ik in de voorgaande jaren heb verzameld wordt de keuze voor een voorjaarsstek wat gemakkelijker.
Het is inmiddels maart 2010 als ik mijn eerste avondje vissen in kan plannen. Omdat het nog aardig koud is besluit ik minimaal bij te voeren om de enkele vissen die al actief zijn zo snel mogelijk te prikken. Dit blijkt een goede zet, want er komen al snel enkele karpers op de kant. Eind maart weet ik ook mijn eerste vis uit de toplaag te vangen. Mijn vermoeden is dat de andere grote vissen niet lang op zich zullen laten wachten en ik besluit op zondagmiddag na mijn werk terug te gaan voor een middagsessie.
Vangweer!
Bij aankomst wordt mijn vermoeden bevestigd, de ‘oude spiegel’ is die ochtend verspeelt door een collega visser. Na deze visser gesproken te hebben besluit ik toch om het een kans te geven. Met uiterste precisie plaats ik mijn rigs op de hotspots die ik voor ogen heb.
Ik maak een praatje met de ongelukkige medevisser en grap naar hem dat “ik de nummer 2 van het water wel zal vangen”. Ik zit heerlijk in een flauw voorjaarzonnetje als er een waker tegen het carbon knalt en de top die door buigt. Ik grits de hengel uit de steun en begin aan een zware drill. Als de vis over het netkoord komt kan ik mijn vreugde niet inhouden; voor mij ligt De Voetbal, de nummer 2 van het water. Momenteel het maximaal haalbare, gezien dat de collega visser de topvis had verspeeld.
De Voetbal, de nummer 2 van het water!
Tijd verstrijkt
Na dit goede voorjaar valt het stil en vis ik verder op een ander water en vang ik een mooie serie vissen. Toch blijft de Oude Spiegel in mijn kop rondspoken en af en toe vis ik een korte sessie. In 2011 en 2012 heb ik slechts enkele sessies gevist op het water, door de toevoeging van nachtvissen is de drukte flink toegenomen en ik wacht tot ik meer tijd beschikbaar heb om er nog een laatste keer voor te gaan.
In de zomer van 2013 overlijdt er een vis van een ander water in de buurt welke van dezelfde uitzetting is als de Oude Spiegel. Het is nu of nooit en ik ga het een laatste keer proberen.
Om de drukte te mijden vis ik iedere week een doordeweekse nacht extra bij mijn vaste nacht in het weekend. Dat de vissen goed op mijn voer zitten merk ik al snel door de vele aanbeten. Het is lastig op te brengen om ’s ochtends te gaan werken na een nachtje doorhalen, maar mijn besluit staat vast; ik moet en zal deze targetvis bij kunnen schrijven!
Euforie
Het is op een vrijdagavond als ik, tegen beter weten in, een stek overneem van 2 andere vissers. Na 10 minuten volgt echter de eerste aanbeet, welke resulteert in een zeelt. Met precisie werp ik de hengel terug en ben klaar voor de nacht. Rond half 11 die avond krijg ik een trage aanbeet op mijn linker hengel gevolgd door een zakker. Ik grijp de hengel zo snel als ik kan uit de steunen en zoek contact met de vis. Deze is al een stuk naar me toe komen zwemmen en op het moment dat ik contact heb merk ik dat het om een goede vis gaat.
De beloning voor het harde werken!
Na een zenuwslopende dril van ruim 35 minuten grijp ik de kans om hem te scheppen. Een schreeuw van vreugde galmt over het water, want na alle moeite die ik heb gedaan heb ik hem dan eindelijk te pakken; de Oude Spiegel is voor heel even van mij. Ik steek de vis in een bewaarzak en probeer nog wat te slapen. Echter, door de adrenaline kan ik de slaap niet meer vatten en na een korte fotosessie in de ochtend neem ik voor de allerlaatste keer afscheid van het water.
Stephan van Hoof
