De Spookcamping – Dennis van der Spek
Op naar Frankrijk
De bouwvak is weer begonnen, de snelwegen stromen vol en eindelijk is het mooi zomers weer. Ik kook mijn partikels worden en de laatste boodschappen worden gedaan, zowel bij de supermarket als de hengelsportzaak.
We laten het weekend rustig aan ons voorbij gaan om maandag ochtend al vroeg in de auto te stappen. Na een kleine 4 uur rijden komen we aan op één van de vele (vervallen) campings in Noord Frankrijk. Dit is niet zomaar een camping maar een camping met een put van ruime 3 hecatere!
Het campingwater, een klein putje met veel obstakels.
Water, elektra, douche en wc zijn aanwezig, wat maar luxe! Alhoewel de weersvoorspelling voor de eerste 3 dagen is vrij heftig: het kwik zal alle dagen stijgen tot boven de 32 graden. Dan is een douche geen overbodige luxe 😉
Op het desbetreffende water zijn we al aantal keer eerder geweest en we weten inmiddels dat het bestand vrij klein is. Gelukkig liggen er in de omgeving nog een aantal andere wateren zodat er altijd een uitwijkmogelijkheid voor handen is. Ik ben niet alleen want ik heb mijn vriendin, neefje en schoonvader mee! Hopelijk wordt het een vakantie die we ons nog lang zullen heugen!
Spookcamping…
De camping ziet er uit als een spookcamping waaraan al jaren geen onderhoud is gedaan… Goed voor de camping is dat er sinds een maand een nieuwe eigenaar is, een Nederlander of zelfs beter nog een Hagenees! Hij is zo gek als een deur, spreekt geen woord Frans (en wil geen woord Frans spreken ook…). Zijn naam is Berry. Direct ontstaat er een vriendschap en Berry blijkt geen idee te hebben wat er in in zijn water rondzwemt. Na onze verhalen is hij daar maar al te benieuwd naar!
De hengels worden klaar gemaakt, de Quicksilver opgeblazen, accu erin, motor er aan en varen maar! Binnen no time zijn de montages geplaatst tegen de takken aan de overkant. De partikel mix bestaat uit duivenvoer en hennep en deze voeren wij in combinatie met een kilo gecrushte zwart/blauwe scopex bollen per hengel. Als haakaas gebruiken we slechts een 14mm pop-up op ongeveer 3 cm van de bodem.
Een goed begin!
Nadat we de overige spullen opgezet hebben krijgen we de eerste aanbeet; slechts 2 piepen geeft de Delkim en de lijn staat strak dus dat betekent ‘hangen’! De eerste 2 á 3 meter zijn hier cruciaal aangezien we tegen een grote bos verwilderde takken aan vissen! De vluchtpoging van de vis mislukt en na een korte dril ligt de eerste 30-er op de mat. Een goed begin! Het blijkt dat we de vis nog niet eerder gezien hebben; cool!
Back for more!
Gemotiveerd varen we de hengel opnieuw uit en tijdens de terugreis loopt de volgende stok al af! Deze rakker heeft de takken wél gevonden en we voelen de lijn schuren… Na wat heen en weer getrek komt de vis onder de takkenbos uit, met de oersterke gevlochten Indy lijn een koud kunstje! Ondanks de hoge watertemperatuur blijft de vis onder de kant flink uithalen. Dan lijkt de vis het op te geven en kunnen we een mooie 32 ponds spiegel bijschrijven.
Terwijl de avond alweer langszaam valt blijft het broeierig warm. De volgende aanbeet komt op mijn rechter hengel en wordt gedrild door mijn neefje die het vissen pas weer heeft opgepakt! Op het moment dat de vis zich voor het eerst laat zien we een grote ‘grasser’! De vis haalt nog een paar keer flink uit en laat zich dan scheppen om vervolgens nog even te ontploffen! Met zijn 107 cm en ruim 15kg een flinke vis voor mijn neefje!
Een flinke grasmaaier voor mijn neefje!
Le President
Nadat de nacht nog een aantal vissen bracht tot 33 pond besluiten we te verkassen naar een water een aantal kilometer verderop. Het scoren van een vergunning in dit pittoreske dorpje is nog niet makkelijk. We worden doorgestuurd naar ‘Le President’, de burgemeester wat hier een niet betaald, dus (ere)baantje, is.
Een fraaie vis, maar toch is het tijd om te verkassen!
Een adres is er hier schijnbaar niet dus na een vijftal mensen de weg te hebben gevraagd naar deze beste man komen we bij zijn royale huis aan de voet van een berg uit. We worden gelijk op de koffie gevraagd maar daarvoor bedanken we vriendelijk met de smoes dat we “heel graag een vergunning willen om wat ‘grande carpe’ te vangen”.
De beste man begrijpt dit en geeft ons het adres en een krabbel om in de locale vis/paintball winkel onze vergunning op te halen. Het nieuwe water blijkt een relatief makkelijk water want 2 nachten laterhebben we er 10 vissen gevangen. Helaas zijn het allemaal graskarpers… Terug naar de spookcamping!
Graskarpers, daar hebben we er genoeg van gezien afgelopen vakantie…
We besluiten een frisse douche te pakken en weer een drietal nachten op de camping te verblijven. Mijn neefje en schoonvader hebben thuis verdere verplichtingen en zijn na het douchen vertrokken.Mijn vriendin en ik hebben het water nu helemaal voor onszelf alleen. Tijd om te voeren en ik stamp er een paar flinke emmers partikelmix met gebroken boilies in!
Als we de lijnen uitvaren komen er in de nacht maar liefst 7 runs. Helaas verspelen we er 2; de weerhaakloze haken buigen uit, ze bezwijken onder de kracht tussen mens en dier! Kan gebeuren maar ik ben perfectionistisch als het gaat om materiaal en onderlijnen.
De leaders die ik gebruik zijn van Piet Vogel en in combinatie met met het Avid inline lood heb ik een zeer visvriendelijk systeem. Mocht mijn hoofdlijn breken dan zal het lood er samen met de leader van de wartel (onderlijn) afglijden. De vis zwemt dan alleen nog met de onderlijn MET weerhaakloze haak, en zonder de overtollige ballast van je leader en hoofdlijn.
Noodweer
We zijn hier ook om vakantie te vieren en dus komt Jordy, een vismaatje, naast ons op de camping te zitten. Hij is ook karpervisser en gooit ook een paar stokken in. Helaas worden de vangsten en het weer minder en minder…
Tegen het vallen van de avond, terwijl ik samen met vriendin onder de douche sta, komt er een zware storm over het dal heen. Alles op de camping begint te schudden en paniek breekt uit onder de aanwezigen. Het lijkt wel of de dakplaten van het douchegebouw er ieder moment af kunnen waaien. Snel trek ik mijn kleren aan en ren het douche gebouw uit. Het eerste wat ik zie is een grote, omgevallen, boom op de auto van een Franse campinggast liggen. Ook zijn caravan is geraakt maar gelukkig nog intact!
Ik ren, spring, huppel en kruip over de boom heen richting ons eigen tentenkamp, wij zitten namelijk onder de grootste boom van de camping! Ik schreeuw “kom de tent uit, NU, het is levensgevaarlijkkkk!” Snel springen vismaat Jordy en zijn vriendin de tent uit en rijden ze snel hun auto een grasveldje op. Die staat nu veilig!
Noodweer op komst!
Ik hang zowat aan mijn tent terwijl er een flinke tak op Jordy zijn hengels valt! Met het grote licht van Jordy’s auto onze kant op gericht zien we het halve regenwoud voorbij komen… Na een aantal angstige momenten gaat de storm gelukkig liggen “Dat was op het nippertje” zeg ik tegen Jordy. Slecht 1 rib van de Nash double top is deels geknikt maar nog gelukkig bruikbaar. Na rondje over de camping blijken er 6 bomen te zijn omgevallen en flink wat tenten en caravans hebben beschadigingen. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen!
Op naar water nummero Drie
En dan begint onze zwerftocht naar water nummer drie… Na flink wat kilometers rijden vinden we een fraai watertje waar ook grote meerval zou moeten zwemmen. Als de hengels net in liggen krijgen we controle en het blijkt dat we hier niet mogen nachtvissen maar wel mogen blijven slapen (kamperen). Deze beste man is nog maar net weg of de eerste aanbeet is een feit! Jennifer slaat aan en ik kom vanaf de auto aangelopen, aan de felle uithalen te zien zeg ik direct “dat is een meerval”.
Zonder na te denken zegt Jen “hier, jij mag drillen ik raak zo’n beest niet aan!”. Na een gefilmde dril schept Jordy de meerval. Deze blijkt groter dan we aanvankelijk dachten en met zijn 158cm en ruim 27kg met recht een beest! Dit monster kwam op een voerplek van partikels en vergreep zich aan een zoete pop-up!
Een flinke ‘unit’ van een meerval.
Rond 22:00 draaien wij de hengels binnen om ze vervolgens om 03:00 weer uit te varen! Helaas wordt de pret ’s ochtends al snel verpest als er kort achter elkaar 3 groene ‘Daltons’ ons komen melden dat kamperen ook niet is toegestaan! Dat wordt dus wederom verkassen….
Water vier, De Moezel
“Waar gaan we heen?”, vraag Jordy. Ik zeg “de Moezel”, waar ik altijd al een zwak voor heb gehad. Gemakkelijk met je vergunning en redelijk in de buurt. Zo gezegd, zo gedaan en voor het vallen van de avond zijn we weer helemaal ‘Spot On’.
We zitten op de bekendere nachtviszone van Pont á Mousson. Na het eerste nachtje krijgen we wéér controle! Volgens een solo controlerende Guard de Peche (een boom van een vent ) die trouwens naast Frans ook vloeiend Duits en Engels sprak. Het eerst wat hij ons vertelde was dat wij NIET op een nachtzone zaten. “Zucht!”
Hij vertelt dat alles ‘op de schop gegaan’ in en rond Pont á Mousson. Het probleem: de (Wit-) Russen en Roemenen! Ze nemen alles mee en de oudere (nachtvis) zones waren niet controleerbaar genoeg. Wij moesten dan ook goed op onze spullen passen, zei deze man. “Er gebeuren hier dingen die je liever niet mee wou maken!”. We mochten blijven zitten maar wederom de hengels binnen halen… bij zijn centrale werd dit netjes doorgegeven.
Daar kunnen ze in Nederland nog een puntje aan zuigen: in plaats van 3 man in een (te) kleine 4×4 gaan de controleurs hier gewoon solo. Zo controleren ze een groter oppervlakte en meerdere controles = sneller inzicht op een probleem? Thuis in Den Haag krijgen wij politie agenten die er de ballen verstand van hebben die ons om uitleg vragen…
Ook mijn vriendin heeft een toffe tijd gehad!
De ochtend daarop zijn we toch maar ingepakt en lekker richting Nederland vertrokken. Met 25 karpers en 1 meerval hebben we toch een tijd gehad om nooit meer te vergeten. Er staat nu nog een weekje beunen op het programma om vervolgens nóg een week af te zakken naar het prachtige Frankrijk. Ook dan zullen we weer flink strooien met de boilies en partikels in de hoop een paar fraaie vissen te vangen!
Vangseee…!!!
Dennis van der Spek
